Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης

Το βασιλικό ανάκτορο της Μαδρίτης (ισπανικά: Palacio Real de Madrid) είναι η επίσημη κατοικία της ισπανικής βασιλικής οικογένειας στη Μαδρίτη, αλλά χρησιμοποιείται μόνο για κρατικές τελετές. Ο βασιλίας Φελίπε Στ΄ και η βασιλική οικογένεια δεν ζουν σε αυτό το παλάτι, αλλά επέλεξαν το πιο μικρό Παλάθιο δε λα Θαρθούελα, στα περίχωρα της Μαδρίτης. Το παλάτι είναι περιουσία του ισπανικού κράτους και διοικείται από το Πατριμόνιο Ναθιονάλ, μια δημόσια υπηρεσία. Το παλάτι βρίσκεται στην Κάγιε δε Μπαϊλέν, στο δυτικό τμήμα του κέντρο της Μαδρίτης, ανατολικά του ποταμού Μανθανάρες, και είναι προσβάσιμο από το σταθμό μετρό Όπερα. Αρκετά δωμάτια του παλατιού είναι ανοικτά για το κοινό, με την εξαίρεση κρατικών λειτουργιών. Βρίσκεται στην δυτική πλευρά της Πλάθα δε Οριέντε, και γι'αυτό μερικές φορές ονομάζεται λανθασμένα «Παλάθιο δε Οριέντε».

Το ανάκτορο βρίσκεται στη θέση ενός οχυρού του 9ου αιώνα, που ονομαζόταν μαγρίτ, το οποίο κατασκευάστηκε ως προκεχωρημένο φυλάκιο από τον Μωάμεθ της Κόρδοβα και μετά το 1036 πέρασε στην κατοχή του μαυριτανικού Ταΐφα του Τολέδο. Μετά την κατάληψη της Μαδρίτης από τον Αλφόνοσο Δ΄ της Καστίλλης το 1083, το κτίριο χρησιμοποιούταν σπάνια από τους βασιλείς της Καστίλλης. Το 1329, ο βασιλιάς Αλφόνσος ΙΑ΄ της Καστίλλης συγκάλεσε το Κόρτες στη Μαδρίτη για πρώτη φορά. Ο Φίλιππος Β΄ μετακίνησε την αυλή του στη Μαδρίτη το 1561. Το παλιό Αλκάθαρ («Κάστρο») κατασκευάστηκε στη θέση τον 16ο αιώνα. Κάηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1734 και ο βασιλιάς Φίλιππος Ε΄ διέταξε να κατασκευαστεί ένα νέο παλάτι στο χώρο. Η κατασκευή διήρκησε από το 1738 μέχρι το 1755 και έγινε με βάση το μπερνινέσκ σχέδιο του Φίλιππο Γιουβάρρα και Τζοβάννι Μπατίστα Σασέτι σε συνεργασία με τους Βεντούρα Ροδρίγεθ, Φραντσέσκο Σαμπατίνι και Μαρτίν Σαρμιέντο. Ο Κάρολος Γ΄ κατοίκησε για πρώτη φορά στο νέο παλάτι το 1764. Ο τελευταίος μονάρχης που ζούσε συνεχώς στο ανάκτορο ήταν ο Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας, αν και ο Μανουέλ Αθάνια, πρόεδρος της Δεύτερης Δημοκρατίας, ζούσε επίσης εκεί, γεγονός που τον καθιστά τον τελευταίο επικεφαλής του κράτους που ζούσε στο ανάκτορο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ήταν γνωστό ως «Παλάθιο Ναθιονάλ». Ακόμη και σήμερα υπάρχει ένα δωμάτιο κοντά στο βασιλικό παρεκκλήσι που ονομάζεται «γραφείο του Αθάνια».

Το παλάτι έχει 135.000 τετραγωνικά μέτρα πατωμάτων και διαθέτει 3.418 δωμάτια. Είναι το μεγαλύτερο παλάτι στην Ευρώπη όσον αφορά τα τετραγωνικά του πατώματος. Το εσωτερικό του παλατιού είναι αξιοσημείωτο για τον πλούτο της τέχνης και τη χρήση πολλών ακριβών υλικών στην κατασκευή και στη διακόσμηση των δωματίων του. Αυτά περιλαμβάνουν πίνακες ζωγραφικής από καλλιτέχνες όπως ο Καραβάτζιο, ο Βελάθκεθ και ο Φρανθίσκο Γκόγια. Άλλες συλλογές μεγάλης ιστορικής και καλλιτεχνικής σημασίας που διατηρούνται στο κτίριο είναι το βασιλικό οπλοστάσιο της Μαδρίτης, πορσελάνες, ρολόγια, έπιπλα, ασημικά και το μοναδικό ολόκληρο στραντιβάριους έγχορδο κουιντέτο.

Ιστορία του κτιρίου

Το κτίριο που βρισκόταν ακριβώς στη θέση του ανακτόρου ακριβώς πριν το σημερινό μπαρόκ κτίριο, ήταν το βασιλικό Αλκάθαρ, ένα οχυρό. Το κτίριο ανακαινίστηκε αρκετές φορές (ιδίως η πρόσοψη), επειδή ο βασιλιάς Ερρίκος Γ΄ της Καστίλλης το έκανε μία από τις πιο δημοφιλείς κατοικίες, και έτσι, το κτίριο έγινε γνωστό ως «ρέαλ», που σημαίνει στα ελληνικά βασιλικό. Ο γιος του Ιωάννης Β΄ έκτισε το βασιλικό παρεκκλησί και αρκετά βοηθητικά κτίρια. Όμως, κατά τη διάρκεια του πολέμου της Καστιγιάνικης Διαδοχής (1476), στρατεύματα της Χουάνα Μπελτρανέχα πολιορκήθηκαν στο Αλκάθαρ, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές ζημιές στο βασιλικό κτίριο.

Όταν ο Αψβούργος αυτοκράτορας Κάρολος Ε΄ ανέβηκε στο θρόνο το 1516, ανέλαβε την αποκατάσταση του Αλκάθαρ σε αναγεννησιακό ρυθμό και το μετέτρεψε από παρωχημένη μεσαιωνική οικία σε παλάτι κατάλληλο για την αυλή του. Ο Φίλιππος Β΄ συνέχισε το έργο, δίνοντας έμφαση στη διακόσμηση του κτιρίου, προσλαμβάνοντας τεχνίτες από την Ιτάλία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Όμως, οι σημαντικότερες προσθήκες αυτού του μονάρχη, ο Χρυσός Πύργος και το Βασιλικό Οπλοστάσιο, κατεδαφίστηκαν το 1894. Επόμενοι Αψβούργοι μονάρχες (Φίλιππος Γ΄, Φίλιππος Δ΄ και Κάρολος Β΄) συνέχισαν το έργο του Φιλίππου Β΄ σε σχέση με το σχέδιο του κτιρίου και τις προσόψεις.

Όταν ο Φίλιππος Ε΄ των Βουρβόνων ανέβηκε στο θρόνο της Ισπανίας το 1700, το Αλκάθαρ των Αψβούργων ήταν λιτό σε σχέση με το Ανάκτορο των Βερσαλλιών όπου ο νέος βασιλιάς έζησε τα παιδικά του χρόνια και άρχισε μια σειρά εκ νέου σχεδιασμών με επικεφαλής τους Τεοδόρο Αρδεμάνς και Ρενέ Καρλιέ. Από την άλλη, τα κύρια δωμάτια διακοσμήθηκαν στο στυλ των γαλλικών ανακτόρων από τη βασίλισσα Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας και την πριγκίπισσα δε Ουρσίνς.

Λίγες λεπτομέρειες είναι γνωστές για το εσωτερικό του ανακτόρου, αλλά υπάρχουν καταγραφές για τους κήπους και το εξωτερικό του. Ένας πίνακας που ζωγραφίστηκε το 1534 από το Κορνέλιους Βέρμεγιεν δείχνει ένα ορθογώνιο κτίριο, με μεσαιωνική εμφάνιση και γύρω του υπήρχαν διάφορα βοηθητικά κτίρια, όπως το Καπίγια Ρεάλ δε λος Τραστάμαρα, το Πάτιο δελ Ρέι στα δυτικά το Πάτιο δε λα Ρέινα στα ανατολικά. Τα πάτιο (αυλές) ήταν προσβάσιμα για το κοινό για πολλά χρόνια και στέγαζαν ανοικτές αγορές. Ο πίνακας επίσης δίνει έμφαση στη συλλογή τέχνης του Αλκάθαρ, με έργα των Τιντορέττο, Πάολο Βερονέζε, Χοσέ Ριμπέρα, Μπος, Σάντεθ Κοέλιο, Βαν Ντάικ, Ελ Γκρέκο, Αννιμπάλε Καρράτσι, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Γκουίντο Ρένι, Ραφαήλ, Τζάκοπο Μπασσάνο και Κορρέτζο, πολλά από τα οποία χάθηκαν στην καταστροφή του 1734.Шаблон:Πηγή

Το μπαρόκ παλάτι

Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1734, το Αλκάθαρ καταστράφηκε από μια φωτιά που προερχόταν από τα δωμάτια του Γάλλου ζωγράφου Ζαν Ρανκ. Δεν έγινε γρήγορα αντιληπτή, επειδή τα προειδοποιητικά καμπανάκια θεωρήθηκαν ότι ήταν για το κόσμο. Εξ´αίτιας του φόβου λεηλασιών, οι πόρτες του κτιρίου παρέμειναν κλειστές, εμποδίζοντας προσπάθειες βοήθειας. Πολλά έργα τέχνης χάθηκαν, ενώ άλλα, όπως το Λας Μενίνας του Βελάθκεθ, σώθηκαν επειδή πετάχτηκαν έξω από τα παράθυρα. Ευτυχώς, πολλά έργα σώθηκαν επειδή ο βασιλιάς είχε διατάξει μεγάλο μέρος της συλλογής του να μεταφερθεί στο ανάκτορο Μπουέν Ρετίρο λίγο πριν την πυρκαγιά. Η φωτιά συνέχισε να καίει για τέσσερις μέρες και κατέστρεψε τελείως το παλιό Αλκάθαρ, και οι τελευταίοι τοίχοι του κατεδαφίστηκαν το 1738.

Ο Φιλίππο Γιουβάρρα ανέλαβε την κατασκευή του νέου παλατιού. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας σχεδίασε ένα πολυτελές έργο τεραστίων διαστάσεων, εμπνευσμένο από τα σχέδια του Μπερνίνι για το Λούβρο. Το σχέδιο άρχισε να υλοποιείται αμέσως μετά το θάνατο του Γιουβάρρα τον Ιανουάριο του 1736. Ο βοηθός του, Τζιαμπατίστα Σασέτι, γνωστός επίσης και ως Χουάν Μπαουτίστα Σασέτι ή Τζοβάννι Μπαττίστα Σακκέτι, επιλέχθηκε για να συνεχίσει το έργο του μέντορά του. Σχεδίασε μία κατασκευή γύρω από μία μεγάλη τετράγωνη αυλή και έλυσε τα προβλήματα του πεδίου ορατότητας δημιουργώντας προεκβάλλουσες πτέρυγες.

Το 1760, ο Κάρολος Γ΄ προσκάλεσε τον Σικελό Φραντσέσκο Σαμπατίνι, ένα νεοκλασικό αρχιτέκτονα, για να επεκτείνει το κτίριο. Η αρχική ιδέα ήταν να περιστοιχίσει την Πλάθα δε λα Αρμερία με μία σειρά από στοές οι οποίες θα φιλοξενούσαν διάφορα βοηθητικά κτίρια και την κατασκευή δύο πτερύγων γύρω από την ίδια πλατεία. Μόνο η επέκταση του νοτιοανατολικό πύργου γνωστού ως λα δε Σαν Χιλ ολοκληρώθηκε. Ο Σαμπατίνι επίσης σχεδίαση να επεκτείνει τη βόρεια πλευρά μία μεγάλη πρόσοψη που θα αντιστοιχούσε στο ρυθμό του κτιρίου και θα περιλάμβανε τρεις αυλές, λίγο μικρότερες από τη μεγάλη κεντρική αυλή. Οι εργασίες για αυτήν την επέκταση άρχισαν σύντομα αλλά διακόπηκαν, αφήνοντας τα θεμέλια θαμμένα κάτω από μία πλατφόρμα πάνω στην οποία θα κατασκευάζονται οι βασιλικοί στάβλοι. Αυτοί κατεδαφίστηκαν το 20ό αιώνα και αντικαταστάθηκαν από τους κήπους του Σαμπατίνι. Ο Κάρολος Γ΄ κατοίκησε για πρώτη φορά στο παλάτι το 1764.

Ο Φερδινάνδος Ζ΄, ο οποίος για πολλά χρόνια ήταν φυλακισμένος στο Σατώ ντε Βαλενσαΐ άρχισε τη μεγαλύτερη ανακαίνιση του ανακτόρου τον 19ο αιώνα. Ο σκοπός αυτού του επανασχεδιασμού ήταν να μετατραπεί το ξεπερασμένο ιταλικό στυλ σε αυτό ενός γαλλικού ανακτόρου. Όμως, ο εγγονός του Αλφόνσο ΙΒ΄ πρότεινε το παλάτι να μετατραπεί σε κατοικία βικτωριανού ρυθμού. Τα σχέδια έγιναν από τον αρχιτέκτονα Χοσέ Σεγούνδο δε Λέμα και περιλάμβανε τον επανασχεδιασμό πολλών δωματίων, αντικαθιστώντας τα μαρμάρινα πατώματα με παρκέ και την προσθήκη επίπλων.

Οι ανακαινίσεις του 20ού αιώνα επιδιόρθωσαν τις ζημιές που έγιναν κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, αντικαθιστώντας κατεστραμμένους τοίχους με αντίγραφα των αρχικών.

Εξωτερικό του παλατιού

Η κύρια πρόσοψη του ανακτόρου αποτελείται από μία διώροφη πέτρινη βάση, από την οποία υψώνονται τοσκανικές και σύνθετες κολώνες που πλαισιώνουν τα παράθυρα των τριών κύριων πατωμάτων. Ο ανώτερος όροφος είναι κρυμμένος πίσω από μία κορνίζα που περιβάλλει το κτίριο και έχει κιγκλίδωμα διακοσμημένο με μία σειρά αγαλμάτων αγίων και βασιλιάδων, αλλά αυτά μετακινήθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλιάς του Καρόλου Γ΄ για να αποκτήσει το κτίριο πιο κλασσική εμφάνιση. Κατά τη διάρκεια της ανακαίνισης της πρόσοψης το 1973 κάποια αγάλματα επέστρεψαν στη θέση τους, αποκαθιστώντας εν μέρει την εμφάνιση του σχεδίου του Σασέτι.

Στο αρχικό του σχέδιο, ο Σασέτι τοποθέτησε δεκατέσσερεις βάσεις στο κιγκλίδωμα με αγάλματα του Αζτέκου ηγέτη Μοντεζούμα Β΄ και του αυτοκράτορα των Ίνκας Αταουάλπα, έργα του Χουάν Πασκουάλ δε Μένα και Ντόμινγκο Μαρτίνεθ, αντίστοιχα. Αναπαραστάσεις του Ονώριου, Θεοδοσίου Α΄, Αδριανού και Τραϊανού βρίσκονται στις γωνίες των τριών εσοχών της πρόσοψης κοντά στις βάσεις των κολόνων. Ένα διακοσμητικό πλαίσιο με κλασσικές φιγούρες είναι κεντραρισμένο κατά μήκος του κιγκλιδώματος.

Αγάλματα του Φιλίππου Ε΄, Μαρία Λουίζα της Σαβοΐας και της Ελισάβετ Φαρνέζε και του Φερδινάνδου Στ΄ και της γυναίκας του Μπάρμπαρα της Πορτογαλίας. Επίσης στη νότια πρόσοψη, ανάμεσα στα άλλα αγάλματα, βρίσκεται ένας υπαινιγμός του ζωδιακού κύκλου των αρχαίων Ελλήνων.

Πολλά από τα αγάλματα που διακοσμούσαν το παλάτι την εποχή του Φερδινάνδου Στ΄ είναι έργα του Χούαν Δομίγκο Ολιβιέρι και του εργαστηρίου του. Επίσης, είναι δημιουργός πολλών αλληγορικών μορφών της ελληνικής μυθολογίας.

Πλάθα δε λα Αρμερία

Η πλατεία όπως είναι σήμερα σχεδιάστηκε το 1892, σύμφωνα με σχέδιο του αρχιτέκτονα Ενρίκε Μαρία Ρεπουγιές. Όμως, η ιστορία αυτής της πλατείας χρονολογείται από το 1553, τη χρονιά την οποία ο Φίλιππος Β΄ διέταξε την κατασκευή των βασιλικών σταύλων.

Ο καθεδρικός της Αλμουδένα βρίσκεται στην άλλη άκρη της πλατείας, απέναντι από το ανάκτορο. Το εξωτερικό είναι νεοκλασικό ώστε να ταιριάζει με το περιβάλλον του, αλλά το εσωτερικό του είναι νεογοτθικό. Η κατασκευή χρηματοδοτήθηκε από τον βασιλιά Αλφόνσο ΙΒ΄ για να φιλοξενήσει τα λείψανα της συζύγου του Μερθέδες της Ορλεάνης. Η κατασκευή της εκκλησίας ξεκίνησε το 1878 και ολοκληρώθηκε το 1992.

Ο Σασέτι προσπάθησε να χτίσει ένα καθεδρικό ναό για να ολοκληρώσει το πλαίσιο του Μανθανάρες και ο Σαμπατίνι πρότεινε να ενώσει αυτό το σχέδιο με το παλάτι, για να σχηματίσει ένα ενιαίο πρόγραμμα. Και οι δύο προτάσεις αγνοήθηκαν από τον Κάρολο Γ΄. Ο Άνχελ Φερνάνδεθ δε λος Ρίος το 1868 πρότεινε τη δημιουργία μίας μεγάλης δασώδους έκτασης που θα καταλάμβανε το περίγραμμα της Πλάθα δε Οριέντε, ώστε να φαίνεται καλύτερο το ανάκτορο. Μια δεκαετία αργότερα, ο Σεγούνδο δε Λέμα προσέθεσε μία σκάλα στο αρχικό σχέδιο του Φερνάνδεθ, το οποίο έδωσε στον Φρανθίσκο δε Κούμπας την ιδέα να δώσει περισσότερη έμφαση στην εκκλησία. Ο Ναρθίσο Πασκουάλ Κολομέρ, ο ίδιος αρχιτέκτονας που σχεδίασε την Πλάθα δε Οριέντε, σχεδίασε τη διαρρύθμιση της πλατείας το 1879, αλλά δεν κατάφερε να το υλοποιήσει.

Πλάθα δε Οριέντε

Η Πλάθα δε Οριέντε είναι ένα ορθογώνιο πάρκο που συνδέει την ανατολική πρόσοψη του ανακτόρου με το Τεάτρο Ρεάλ. Η ανατολική πλευρά της πλατείας είναι καμπύλη και συνορεύει με πολλές καφετέριες στα διπλανά κτίρια. Αν και η πλατεία ήταν τμήμα των σχεδίων του Σασέτι για το παλάτι, η κατασκευή της ξεκίνησε το 1808 όταν ο βασιλιάς Ιωσήφ Βοναπάρτης διέταξε την κατεδάφιση περίπου 60 μεσαιωνικών κατασκευών, συμπεριλαμβανομένων μίας εκκλησίας, ενός μοναστηριού και της βασιλικής βιβλιοθήκης. Ο Ιωσήφ πέθανε πριν ολοκληρωθεί η κατασκευή. Η ολοκλήρωση έγινε από τη βασίλισσα Ισαβέλλα Β΄ που ανέθεσε στον Ναρθίσο Πασκουάλ Κολομέρ την δημιουργία του τελικού σχεδίου το 1844.

Μονοπάτια χωρίζουν την πλατεία σε τρία κύρια πεδία: τους κεντρικούς κήπους, τους κηπους Κάμπο Νοβάλ και τους κήπους Λεπάντο. Οι κεντρικοί κήποι είναι διατεταγμένοι σε πλαίσιο γύρω από το κεντρικό μνημείο του Φιλίππου Δ΄, και ακολουθούν το μοντέλο των μπαρόκ κήπων. Τα βόρεια και νότια όρια των κεντρικών κήπων σημαίνονται μια σειρά αγαλμάτων, λαϊκά γνωστών ως οι Γότθοι βασιλιάδες- αγάλματα που αναπαριστούν πέντε Βησιγότθους κυβερνήτες και δεκαπέντε ηγέτες των πρώτων χριστιανικών βασιλείων μετά την Ρεκονκίστα. Είναι από ασβεστόλιθο και είναι τμήμα μίας σειράς αγαλμάτων των ισπανών μοναρχών. Παραγγέλθηκαν για την διακόσμηση του ανακτόρου και ολοκληρώθηκαν ανάμεσα στο 1750 και το 1753. Οι μηχανικοί πίστευαν ότι είναι πολύ βαριά για το κιγκλίδωμα του ανακτόρου και έτσι τα άφησαν στο έδαφος όπου φαίνεται εύκολα ότι δεν είναι πολύ λεπτομερή. Τα υπόλοιπα βρίσκονται στους κήπους του Σαμπατίνι.

Κήποι Κάμπο ντελ Μόρο

Αυτοί οι Κήποι πήραν αυτό το όνομα γιατί θεωρείται ότι ο μουσουλμάνος ηγέτης Αλί μπεν Γιουσούφ στρατοπεύδεσε σε αυτό το σημείο το 1109 κατά τη διάρκεια μίας προσπάθειας ανακατάληψης της Μαδρίτης. Οι πρώτες βελτιώσεις στην περιοχή έγιναν επί Φιλίππου Δ΄, ο οποίος έκτισε σιντριβάνια και φύτευσε διάφορα φυτά, αλλά η συνολική του εμφάνιση παρέμενε παραμελημένη. Κατά τη διάρκεια της κατασκευής του παλατιού έγιναν διάφορες εργασίες αρχιτεκτονικής τοπίου με βάση τους κήπους στο Βασιλικό Ανάκτορο της Λα Γκράνχα δε Σαν Ιλδεφόνσο, αλλή η έλλειψη χρηματοδότησης εμπόδισε την βελτίωσή τους μέχρι τη βασιλεία της Ισαβέλλας Β΄. Ακολουθώντας τα γούστα της εποχής, το πάρκο σχεδιάστηκε σε ρομαντικό ρυθμό. Σιντριβάνια μεταφέρθηκαν από το Βασιλικό Ανάκτορο του Αρανχουέθ και κατασκευάστηκαν καμπύλα μονοπάτια. Υπό τη βασιλεία της Μαρία Χριστίνα της Αυστρίας, άρχισαν έργα αποκατάστασης που δημιούργησαν το σημερινό σχέδιο που μοιάζει με αυτό αγγλικού κήπου του 19ου αιώνα.

Κήποι του Σαμπατίνι

Οι Κήποι του Σαμπατίνι βρίσκονται στη βόρεια πλευρά του ανακτόρου και εκτείνονται μέχι το κάγιε δε Μπαϊλέν και την κουέστα δε Σαν Βιθέντε. Οι κήποι έχουν συμμετρικό γαλλικό σχεδιασμό και οι εργασίες ξεκίνησαν το 1933, κατά τη διάρκεια της ρεπουμπλικανικής κυβέρνησης. Αν και σχεδιάστηκαν από το Φερνάνδο Γκαρθία Μερκαδάλ, έχουν πάρει το όνομα του Φραντσέσκο Σαμπατίνι ο οποίος σχεδίασε τους βασιλικούς σταύλους που βρίσκονταν παλαιότερα στη θέση. Ο κήπος έχει μία μεγάλη ορθογώνια λίμνη που περιτριγυρίζεται από τέσσερα συντριβάνια και αγάλματα των Ισπανών βασιλιάδων οι οποίοι αρχικά σκόπευαν να στεφθούν στο ανάκτορο. Μέσα στον κήπο βρίσκονται σε γεωμετρικές θέσεις αρκετά συντριβάνια.

Η κυβέρνηση του Φράνκο κατασκεύασε τους κήπους ώστε να επιστρέψει την περιοχή στον έλεγχο του λαού, αλλά οι κήποι έγιναν προσβάσιμοι για το κοινό το 1978, όταν τους άνοιξε ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος.

Παραπομπές

Шаблон:Παραπομπές

Βιβλιογραφία

  • SANCHO, José Luis, Palacio Real de Madrid, Madrid, Tf, 2004. ISBN 84-7120-363-4.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Шаблон:Commonscat

Παρατίθεται στις ακόλουθες κατηγορίες:
Δημοσίευση ένα σχόλιο
Συμβουλές & συμβουλές
Κανονίζεται από:
Rewan Parti
3 July 2017
Beautiful palace, take the audio guide for an additional €3. Also you can take the opera station train which is a few meters away. Don't miss the gala dining room.
Kelly Marcelino
4 October 2016
You can leave the train at Opera station. This station is 400 meters from Royal Palace. Very easy to get to the palace that is amazing with beautiful paints!!!
Otel.com
1 December 2011
This palace of the official residence of the King, used for state ceremonies. Look at the 50 impressive ornate rooms available to the public. Highlights are the Royal Chapel and the Porcelain Room.
Rafael Marin
26 December 2020
An amazing exhibition of the Royal family’s life. The rooms and halls of the palace are just magnificent. It’s risk totally worth the visit.
Sylvia
29 March 2013
If you want to make it for the free admission be sure to be around the palace at least 15 mins before free admission starts. Otherwise you will be facing one of the longest queues ever :)
Moritz Bleiblieb
9 July 2013
This place is where you should start your trip through Madrid! Take it as basic lesson in spanish history & enjoy the big offices & living rooms inside, incl the breathtaking Gala Dining Room.
8.8/10
憑き狐娘, Amadeus και 109.759 περισσότεροι άνθρωποι έχουν έρθει εδώ

Ξενοδοχεία στη γύρω

Δείτε όλα τα ξενοδοχεία Δείτε όλα
Hostal Rincon de Sol

ξεκινώντας $75

Hostales Victoria I y II

ξεκινώντας $98

Gay Hostal Puerta del Sol Madrid

ξεκινώντας $113

Hostal Pretoria

ξεκινώντας $102

Puerta del Sol Rooms

ξεκινώντας $104

THC Hostal Bergantin

ξεκινώντας $103

Συνιστώμενη αξιοθέατα σε κοντινή απόσταση

Δείτε όλα Δείτε όλα
Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Καθεδρικός της Αλμουδένα

Ο καθεδρικός ναός της Σάντα Μαρία λα Ρεάλ δε Αλμουδένα είναι καθολ

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Τεάτρο Ρεάλ

Το Τεάτρο Ρεάλ (Teatro Real, μτφ. Βασιλικό Θέατρο) είναι κτίριο ό

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Πλάθα Μαγιόρ (Μαδρίτη)

Η Πλάθα Μαγιόρ (Plaza Mayor) είναι η κεντρική πλατεία

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Temple of Debod

The Temple of Debod is an ancient Egyptian temple which was rebuilt in

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
San Francisco el Grande Basilica, Madrid

The Royal Basilica of San Francisco el Grande of Real Basílica de san

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Kilómetro Cero, Madrid

Kilómetro Cero, Madrid είναι ένα τουριστικό αξιοθέατο, ένα από

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Puerta del Sol

The Puerta del Sol (Spanish for 'Gate of the Sun') is one of the best

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Estatua del Oso y el Madroño

Παρόμοια τουριστικά αξιοθέατα

Δείτε όλα Δείτε όλα
Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Łazienki Palace

The Łazienki Palace (Шаблон:IPA-pl; Baths Palace; polski. Pałac

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Παλάτι Νίμφενμπουργκ

Το παλάτι Νίμφενμπουργκ (γερμανικά: Schloss Nymphenburg), 'Κάστρο

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Wilanów Palace

Wilanów Palace (Polish: Pałac w Wilanowie; Pałac Wilanowski) in Wi

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Εσκοριάλ

To Βασιλικό Μοναστήρι του Σαν Λορένθο του Ελ Εσκοριάλ (ισπανικά: Mo

Πρόσθεσε στην λίστα επιθυμιών
Έχω πάει εδώ
Επισκέφτηκε
Royal Pavilion

The Royal Pavilion is a former royal residence located in Brighton,

Δείτε όλες τις παρόμοιες θέσεις