Τσιτσερνακαμπέρντ (Ծիծեռնակաբերդ στα αρμενικά) είναι λόφος που βρίσκεται στο Ερεβάν, πρωτεύουσα της Αρμενίας, και εκτείνεται κατά το μήκος του ποταμού Χραζντάν (Հրազդան) και στα ελληνικά σημαίνει Χελιδονόκαστρο (ծիծեռնակ-χελιδόνι, բերդ-κάστρο). Πάνω στο λόφο είναι χτισμένο και το ομώνυμο Μνημείο της Αρμένικης Γενοκτονίας.
Ο λόφος πήρε το όνομά του από τα χελιδόνια που φώλιαζαν εκεί προ πολλών χρόνων και σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση βοηθούσανε στο να επικοινωνεί ο θεός Βαχάγκν με την θεά Αστγκίκ.
Πρόκειται για το Μνημείο που είναι αφιερωμένο στα θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, του οποίου τα έργα της ανοικοδόμησης πάνω σε ομώνυμο λόφο ξεκίνησαν το 1966 και ολοκληρώθηκαν το 1968, όταν η Αρμενία ήτανε η χώρα-μέλος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο αρχιτέκτονας του Mνημείου ήταν ο Αρθούρος Ταρχανιάν, ο οποίος με τη συνεργασία του άλλου αρχιτέκτονα, Σ. Καλασιάν, σχεδίασαν το Μνημείο.
Κάθε χρόνο στις 24 Απριλίου, 100.000 Αρμένιοι εντός της χώρας και της Διασποράς, καθώς και ξένοι επισκέπτες, ανεβαίνουν προς το Μνημείο για να καταθέσουν στεφάνια στην άσβηστη φλόγα που καίγεται στο κέντρο του Μνημείου και να αποτίσουν φόρο τιμής στα 1,5 εκατομμμύρια θύματα της Αρμένικης Γενοκτονίας που έγινε το 1915 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από την νεοσύστατη τότε κυβέρνηση των Νεότουρκων.
Το Μνημείο αποτελείται από τη στήλη ύψους 44 μέτρων που συμβολίζει την αναγέννηση των Αρμενίων. Λίγο πιο πέρα ανυψώνονται οι 12 λίθινες πλάκες κυκλικά τοποθετημένες και λιγογερμένες προς τα εμπρός, οι οποίες παρουσιάζουν τις 12 επαρχίες της Δυτικής Αρμενίας (που ήτανε κατοικημένες κυρίως από Αρμένιους), που τώρα βρίσκονται στην Τουρκία. Ακριβώς στο κέντρο του κύκλου σχηματισμένο από τις λίθινες πλάκες καίγεται η άσβηστη φλόγα. Οι λίθινες πλάκες είναι χωρισμένες η μία από την άλλη από στενές σκάλες που οδηγούν στην φλόγα.
Το Μνημείο περιβάλλεται από ένα μεγάλο πάρκο, στο οποίο βρίσκεται ένα μεγάλο τείχος μήκους 100 μέτρων, πάνω στο οποίο είναι χαραγμένα τα ονόματα των πόλεων και χωριών που έπεσαν θύματα στις τουρκικές σφαγές.
Το 1995 άνοιξε τις πόρτες του το υπόγειο Μουσείο της Αρμένικης Γενοκτονίας, όπου κανείς μπορεί να βρει πληροφορίες περί των γεγονότων του 1915, έγγραφα, φωτογραφίες Γερμανών φωτογράφων(π.χ.του Άρμιν Βέγκνερ). Το Μουσείο έχει και το δικό του μικρό πάρκο, όπου πρόεδροι, πρωθυπουργοί, αξιωματούχοι, διπλωμάτες, πολιτικοί, διανοούμενοι, ηθοποιοί ξένων χωρών επισκεπτόμενοι το Μνημείο φυτεύουν δέντρα προς τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας.
Τα επίσημα εγκαίνια του Μουσείου της Αρμένικης Γενοκτονίας έγιναν το 1995, που συνέπεσαν με την 80η επέτειο της Γενοκτονίας. Το κτίριο του Μουσείου είναι μοναδικού σχήματος και μορφής: σχεδιαστές είναι οι αρχιτέκτονες Καλασιάν, Ταρχανιάν και ο γλύπτης Αρακελιάν. Στο Μουσείο η ξενάγηση διεξάγεται στα αρμενικά, ρώσικα, αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
Η επίσκεψη στο Μουσείο έχει πια γίνει το μέρος του επίσημου πρωτοκόλλου του Κράτους. Ήδη πολλές ξένες αντιπροσωπείες έχουνε επισκεφθεί το Μουσείο όπως αυτές των Πάπα Ιωάννη Παύλου Β', Βλαντιμίρ Πούτιν, Ζακ Σιράκ και άλλων διάσημων πολιτικών, κοινωνικών και πνευματικών προσωπικοτήτων και αρχηγών.
Το αρχείο του Μουσείου διαθέτει έγγραφα ιστορικής αξίας και είναι ανοιχτό προς το κοινό για ξεναγήσεις.
Το εντυπωσιακό διώροφο κτίριον του Μουσείου είναι ανοικοδομημένο μέσα στην πλευρά του λόφου με τη θέα προς την κοιλάδα Αραράτ και το μεγαλοπρεπές όρος του Αραράτ, ούτως ώστε να μην αποσπάται από την επιβλητική και μεγαλοπρεπή παρουσία του Μνημείου της Γενοκτονίας που είναι κοντά του. Η στέγη του είναι επίπεδη, καλυμμένη με τσιμεντένια κεραμίδια.
Ο πρώτος όροφος του Μουσείου είναι υπόγειος και φιλοξενεί τα διοικητικά, μηχανικά και τεχνικά γραφεία συντήρησης, καθώς και την αίθουσα Κομιτάς χωρητικότητας 170 ατόμων. Τα εκθέματα του Μουσείου παρουσιάζονται στο χώρο του δεύτερου ορόφου εκτάσεως μόλις 1000 τ.μ. Εδώ υπάρχουν 3 αίθουσες εκθέσεων εσωτερικού χώρου και μια γκαλερί εξωτερικού χώρου.
Νυν διευθυντής του Μουσείου είναι ο Δρ. Άϊκ Ντεμοϊάν.
