Η μονή του Μυρελαίου ήταν ελληνικό χριστιανικό μοναστήρι στην Κωνσταντινούπολη που μετά την οθωμανική κατάκτηση της πόλης μετατράπηκε σε τέμενος, σήμερα γνωστό ως Μπόντρουμ Τζαμί (Τουρκικά: Bodrum Camii) ή ως Μεσίχ Πασά Τζαμί (Τουρκικά:Mesih Paşa Camii. Βρίσκεται στο δήμο Φατίχ, στη συνοικία που ονομάζεται «Λαλελή», κοντά σε μια πολύ στενή δίοδο περικυκλωμένη από ψηλά τείχη, κυπαρίσσια και κατοικίες.
Πίσω από τη μονή υπήρχαν αρχαιότερα κτίρια, το καλούμενο «Χρυσοκάμαρον» και ένας κοντινός ξενώνας από τα οποία δεν έχουν μείνει ούτε ερείπια ούτε ίχνη. Ο Κ. Βυζάντιος μνημονεύει τον Γάλλο Περτουσιέρ ο οποίος κακίζει «το άρρυθμον της οικοδομής, και της των κιόνων αρμονίας το πλημμελές».
Η μονή αυτή ήταν γυναικεία. Χτίστηκε από τον αυτοκράτορα Ρωμανό Λακαπηνό, ο οποίος βασίλεψε από το έτος 920 μέχρι το 946. Γι' αυτό ονομάζεται επίσης «Μονή βασιλική» και «Μονή Ρωμανού». Κατά τον Σουΐδα, ήταν άλλοτε οίκος του Κρατερού. Ο Κωδινός μνημονεύει δύο Μυρέλαια, στα οποία έρρεαν πολλά μύρα, και γι'αυτό ονομάστηκαν Μυρέλαια. Σύμφωνα με τις περιγραφές, το κτίριο είναι αρχαιότερο του Λακαπηνού, αφού δύο αιώνες νωρίτερα ο Κωνσταντίνος Ε΄ διαβαίνοντας εκείθεν εκάλεσε το Μυρέλαιον «Ψαρέλαιον», λόγω των ιχθύων και ελαιών, από τα οποία συνήθως εκτρέφονταν οι εκεί μονάζουσες. Σήμερα η μονή έχει μετατραπεί σε τέμενος με το όνομα «Βουδρούμ τζαμί» λόγω των υπογείων του. Ιδρυτής του τεμένους ήταν ο βεζίρης Μεσίχ Αλή πασάς, ο οποίος και το επλούτησε. Ο Μεσίχ Αλή πασάς έπεσε και έσπασε το πόδι του κατά μια πυροσβεστική προσπάθεια στον Γαλατά και πέθανε το 1501 από την πληγή του αυτή.
Ο Σκυλίτσης λέει, ότι το σώμα του αυτοκράτορα Λακαπηνού ετέθη στην νεουργηθείσα Μονή του Μυρελαίου. Ο Λέων Γραμματικός αναφέρει ότι ο Ρωμανός μετά από την εκ θρόνου κατάβασή του αναπαυόταν στη νήσο Πρώτη, όπου και απεβίωσε, «και το σώμα αυτού εν τη πόλει διακομισθέν εν τη αυτού απετέθη μονή». Στην ίδια μονή τάφηκαν και η σύζυγος Θεοδώρα και η Ελένη, θυγατέρα του Ρωμανού, καθώς και τα οστά του Μαυρίκιου, τα οποία μέχρι τότε ήταν θαμμένα κοντά στην Ξυλόκερκη πύλη.
