Η μονή των Αγίων Σεργίου και Βάκχου ήταν ελληνικό χριστιανικό μοναστήρι στην Κωνσταντινούπολη, σήμερα αποτελεί τέμενος με το όνομα Κιουτσούκ Αγιασοφιά Τζαμί (τούρκικα: Küçuk Ayasofya Camii μεταφράζεται ως Τέμενος Μικρή Αγία Σοφία).
Η μονή βρίσκεται στην συνοικία Ορμίσδου, πίσω από στον ιππόδρομο, κοντά στην παλιά Σιδηρά Πύλη, την ονομαζόμενη Τσατλαδή-καπού. Εδώ κοντά κατοικούσε ο Ιουστινιανός πριν βασιλέψει. Διασώζονται μερικές αψίδες του σπιτιού του που ήταν χτισμένες στα παραλιακά τείχη. Πριν το 1268 τα τείχη των Βυζαντινών ανακτόρων ήταν κοντύτερα στην μονή, κατερχόμενα από τον ιππόδρομο, και φτάνοντας μέχρι την οικία του Ιουστινιανού. Στην παραλία σώζεται μια μικρή πύλη που ήταν η παλιά πύλη της μονής, από τον ναό προς την θάλασσα.
Ο Προκόπιος μνημονεύει τα προπύλαια του ναού αυτού, υπερεπαινώντας την λαμπρότητα του κτιρίου και τους μαρμάρινους κίονες που υποκρατούσαν «εν ημικύκλω» τα κατηχούμενα και τους θόλους. Εντός του ναού επί ζωστήρος επιστηλίου είναι γραμμένοι στίχοι Ελληνικοί, τους οποίους κατά πρώτον δημοσίευσε ο Νικόλαος Αλεμάννος, στις σημειώσεις του Προκοπίου. Βότρυες και σταφύλια κοντά στις επιγραφές θυμίζουν τον Βάκχο των αρχαίων Ελλήνων. Πάνω από τις βασιλικές πύλες στους κατηχουμένους ήταν ευκτήριο της Θεοτόκου, όπου προσευχόταν ο βασιλιάς.
Σήμερα το τέμενος φέρει ζημιές από τους κραδασμούς που προκαλεί ο κοντινός σιδηρόδρομος. Πολλές από τις θυρίδες έχουν κλειστεί. Λίθοι και τούβλα έχουν πέσει από τους τοίχους, από τους οποίους έχει πέσει και το κονίαμα, ενώ σε άλλα σημεία οι αγιογραφίες είναι καλυμμένες από ασβέστη.
Η μονή είναι κτίσμα του Ιουστινιανού. Ο ναός αυτός μνημονεύεται στο βίο του Αγίου Θεοφάνη, κλεισμένου «εν τη μονή Ορμίσδου, Σεργίου και Βάκχου, τη παρακειμένη τω παλατίω». Στην μονή αυτή εχρημάτισε ηγούμενος ο εικονομάχος πατριάρχης Ιγνάτιος επί της βασιλείας του Μιχαήλ γιου του Θεόφιλου, τον οποίο ο Κεδρηνός καλεί «δράκοντα εν εκκλησία φωλεύσαντα». Ηγούμενος της μονής αυτής ήταν και ο Μεθόδιος, ο πατριαρχεύσας επί της αναστηλώσεως των εικόνων. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Δουκάγγιου, φαίνεται ότι στην εκκλησία αυτή λειτούργησαν οι πρεσβευτές του Πάπα. Ο Πάπας Βιγίλιος, ερχόμενος στην Κωνσταντινούπολη, και φοβούμενος την οργή του Ιουστινιανού, διότι αφόρισε τον πατριάρχη Μηνά, κατέφυγε εν είδη ασύλου στην μονή αυτή. Η μονή όμως δεν είχε παραχωρηθεί ποτέ στους Λατίνους, απλά τους επέτρεπαν την λειτουργία. Στον ναό αυτό εκκλησιάζονταν ο βασιλέας μετά πομπής την τρίτη ημέρα της Διακαινησίμου. Ο ναός μετατράπηκε σε τέμενος, λίγα έτη μετά από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, από κάποιον Αγά ονόματι Χουσεΐν, τον οποίον αποκεφάλισε ο Σουλτάνος Βαγιαζίτ Β΄, γιος του κατακτητή. Το όνομα του τζαμιού είναι Κιουτσούκ Αγιασοφιά (τούρκικα: Küçuk Ayasofya μεταφράζεται ως Μικρή Αγία Σοφία).
Εκτενείς αναφορές για την δημιουργία, τον διάκοσμο και την ιστορία της μονής παρουσιάζονται μέσα στο δίτομο ιστορικό μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση "Σέργιος και Βάκχος".
Στον ναό είναι θαμένος ο Οθωμανός Αγάς Χουσεΐν.
