Ο Παρθένος Πύργος ή Πύργος της Παρθένου (αζερικά: Qız Qalası) βρίσκεται στην παλιά πόλη του Μπακού, Αζερμπαϊτζάν, και κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα, ως τμήμα της οχυρωμένης πόλης. Μαζί με το ανάκτορο των Σιρβανσάχ, το οποίο χτίστηκε τον 15ο αιώνα, ανακηρύχθηκαν από την UNESCO το 2001 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ο πύργος είναι από τα χαρακτηριστικότερα εμβλήματα του Αζερμπαϊτζάν και αναπαριστάται στα χαρτονομίσματα μανάτ και στα επίσημα επιστολόχαρτα. Ο Παρθένος Πύργος σήμερα στεγάζει μουσείο για την ιστορία του Μπακού και κατάστημα δώρων. Το πύραυνο στην κορυφή ανάβεται τις νύχτες του φεστιβάλ Νοβρούζ.
Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το όνομα του πύργου, αλλά η πιο διαδεδομένη είναι ο θρύλος μιας παρθένας, η οποία λέγεται ότι ήταν κόρη του Χαν του Μπακού, η οποία έπεσε από την κορυφή του πύργου στα κύματα από κάτω. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι ήταν αδελφή του ηγεμόνα, ο οποίος την φυλάκισε. Για να γλυτώσει την ατίμωση της φυλάκισης, πήδηξε από την κορυφή του πύργου. Μια άλλη εξήγηση ήταν ο πύργος δεν είχε καταληφθεί ποτέ δια της βίας και έτσι μεταφορικά παρέμεινε «παρθένος».
Ο Παρθένος Πύργος βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της παλαιάς πόλης του Μπακού. Ο χώρος όπου βρίσκεται ο πύργος θεωρείται ότι βρισκόταν την εποχή των Σασανιδών ζωροαστρικός ναός. Η Σάρα Ασουρμπέιλι, διακεκριμένη ιστορικός, εξειδικευμένη στην ιστορία του Μπακού, υπολόγισε ότι τα θεμέλια του πύργου, τα οποία εκτείνονταν 15 μέτρα κάτω από το επίπεδο του εδάφους και οι τρεις πρώτοι όροφοι πάνω από το έδαφος, κατασκευάστηκαν ανάμεσα στον 4ο και τον 6ο μ.Χ. αιώνα, υποδεικνύοντας τη διαφορετική πέτρα που έχει χρησιμοποιηθεί στον πύργο σε σχέση με τη μεσαιωνική πόλη γύρω του. Ο ιστορικός Μπρετανίτσκι έχει υποστηρίξει ότι ο πύργος κατασκευάστηκε εν μέρει τον 5ο και 6ο αιώνα και τον 12ο αιώνα. Μια επιγραφή που βρίσκεται σε ύψος 14 μέτρων στον νότιο τοίχο γραμμένη σε παλιά κουφική γραφή αναφέρει τον Κουμπέι Μεσούντ ιμπν Νταβούν, έναν αρχιτέκτονα ενεργό τον 12ο αιώνα. Όμως, η επιγραφή δεν αναφέρει ότι αυτός είναι ο αρχιτέκτονας, αν και σήμερα είναι γενικά αποδεκτό ότι ο σύγχρονος πύργος χρονολογείται από τον 12ο αιώνα.
Ο Πύργος, κτισμένος στην ακτογραμμή, κατά μήκος ενός φυσικού πηγαδιού πετρελαίου, φέρει αραβικές, περσικές και οθωμανικές επιρροές. Ο πύργος αποτελείται από μια κυλινδρική οχταόρωφη δομή ύψους 29,5 μέτρων και διαμέτρου στη βάση 16,5 μέτρων. Ο πύργος διαθέτει μια μακριά στερεή προεκβολή-αντιτείχισμα προς τα ανατολικά, η οποία δείχνει προς το σημείο όπου ανατέλει ο Ήλιος στις ισημερίες. Ο είσοδος του πύργου είναι στα νοτιοανατολικά. Όλοι οι όροφοι συνδέονται μεταξύ τους με κλιμακοστάσιο που στηρίζεται στον κυκλικό τοίχο και φωτίζονται από στενά παράθυρα. Ο πύργος είναι κατασκευασμένος με πέτρινη τοιχοποιία με διάφορα τελειώματα, η οποία είναι ένθετη σε γκρι τοπικό σχιστόλιθο. Οι πέτρες τοποθετημένες μέσα σε γύψο δίνουν στον πύργο ραβδωτή εμφάνιση. Το βορειοδυτικό τμήμα του πύργου διατηρεί το αρχικό επιφανειακό τελείωμα.
Σύμφωνα με ανασκαφές που διεξήχθησαν το 1962-63 στο επίπεδο του εδάφους, ο πύργος κατασκευάστηκε πάνω σε ένα μεγάλο βράχο με κλίση προς τη θάλασσα και ότι η προεκβολή του πύργου του προσέδιδε σταθερότητα. Περαιτέρω ανασκαφές αποκάλυψαν επίσης ξύλινες δοκούς, με μήκος 14 μέτρα η κάθε μία, στη βάση του πύργου. Θεωρείται ότι αποτελούν αντισεισμικό χαρακτηριστικό. Επίσης, βρέθηκε ότι οι τοίχοι του πύργου είχαν πλάτος 5 μέτρα στη βάση και 4,5 μέτρα στην κορυφή. Τέλος, αναφέρεται ότι ο πύργος κατασκευάστηκε σε μία φάση, σε αντίθεση με τη γνώμη άλλων ιστορικών.
