Η Νέα Πινακοθήκη (Neue Pinakothek) είναι μουσείο στο Μόναχο, όπου εκτίθενται έργα ευρωπαϊκης τέχνης του 18ου και 19ου αιώνα. Πρόκειται για ένα από σημαντικότερα μουσεία του 19ου αιώνα ειδικά. Μαζί με την Παλαιά Πινακοθήκη και την Πινακοθήκη του Μοντέρνου (Μόναχο) αποτελεί το τμήμα εκείνο της Kunstareal (περιοχής τέχνης) του Μονάχου που καλύπτει πλήρως την διαδρομή της ευρωπαϊκης τέχνης από τον 13ο αιώνα μέχρι τις μέρες μας. Η Νέα Πινακοθήκη φτάνει ώς τους εξπρεσιονιστές (περίπου 1900), ενώ ο χρονικός διαχωρισμός από τους «Παλιούς Δασκάλους» της Παλαιάς Πινακοθήκης που εφήρμοσε, υιοθετήθηκε στην συνέχεια από πολλά μουσεία.
Το μουσείο ιδρύθηκε το 1853 από τον (τέως τότε) βασιλιά της Βαυρίας Λουδοβίκο Α΄. Το αρχικό κτίριο, κατασκευασμένο από τους αρχιτέκτονες Φρίντριχ φον Γκέρτνερ και August von Voit, καταστράφηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και νέα μεταμοντέρνα κατασκευή του Alexander von Branca στεγάζει το μουσείο από το 1981.
Πυρήνα των εκθεμάτων αποτελεί η προσωπική συλλογή του Λουδοβίκου, ο οποίος ασκούσε την επιρροή του υπέρ των έργων του Γερμανικού Ρομαντισμού και της (γερμανικής) Σχολής του Μονάχου. Πατέρας του Όθωνα και φιλέλληνας ο Λουδοβίκος, έστειλε το 1834 τον ζωγράφο Carl Rottmann στην Ελλάδα για να ζωγραφίσει φημισμένα ελληνικά τοπία και μνημεία, που εκτίθενται σε ειδική αίθουσα του μουσείου. Την ίδια αυτή περίοδο πολλοί νεαροί Έλληνες καλλιτέχνες πήγαν για σπουδές στο Μόναχο και απετέλεσαν την Σχολή του Μονάχου.
Κατά την περίοδο κατά την οποία διευθυντής του μουσείου ήταν ο Hugo von Tschudi, αποκτήθηκαν αντιπροσωπευτικά έργα του Ιμπρεσιονισμού και του Μεταϊμπρεσιονισμού.
Από τα περίπου 3.000 έργα που έχει στην κατοχή του το μουσείο (κρατική ιδιοκτησία από το 1915), εκτίθενται περίπου τετρακόσιοι πίνακες και πενήντα γλυπτά.
