Ο Χρυσός Ναός (το επίσημο όνομα για του Σιχίτες είναι Χαριμαντίρ Σαχίμπ / ਹਰਿਮੰਦਰ ਸਾਹਿਬ στη γλώσσα Παντζάμπι το οποίο μεταφράζεται ως ο ναός του θεού ) είναι ο κύριος ναός λατρείας (γκουντβάρα) των Σιχιτών και βρίσκεται στο Αμριτσάρ, στην περιοχή Παντζάμπ βορειοδυτικά στην Ινδία. Ο Ναός ιδρύθηκε τέλους 16ου αιώνα από τον Γκουρού Ραμ Ντας και ολοκληρώθηκε από τον νεότερο υιό του Γκουρού Αρτζάν Ντεβ το 1604.
Το επίσημο όνομα του ναού στα γλώσσα Παντζάμπι ως Χαριμαντίρ Σαχίμπ αποτελείται από τον ινδικό όρο Χάρι το οποίο σημαίνει Θεός, τον όρο Μαντρίρ που σημαίνει τέμπλο και το Σαχίμπ το οποίο προέρχεται από τα Αραβικά και σημαίνει ο Κύριος ή Θεός. Η ονομασία του ναού ως ο Χρυσός Ναός καθιερώθηκε από τις Βρετανικές αρχές στην Ινδία και οφείλεται στο ότι το πάνω μέρος του ναού είναι καλυμμένο από χρυσό. Η διακόσμηση του ναού με χρυσό έγινε αρχές του 19ου αιώνα από τον Μαχαραγιά Ραντζίτ Σινγχ.
Ο ναός έχει τέσσερις πύλες οι οποίες σύμφωνα με την θρησκευτική παράδοση των Σιχιτών συμβολίζουν ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών. Στο ναό επιτρέπεται η είσοδος όλων των ανθρώπων ανεξάρτητα σε πια κάστα ανήκουν, θρήσκευμα ή φύλο. Η αρχιτεκτονική του ναού είναι μίξη ισλαμικής και ινδικής αρχιτεκτονικής. Συγκεκριμένα ο θόλος δείχνει την επιρροή από ισλαμική αρχιτεκτονική ενώ οι κολώνες δείχνουν επιρροή από ινδική παράδοση. Ο ναός βρίσκεται στο κέντρο μιας τετράγωνης δεξαμενής η οποία σύμφωνα με τους Σιχίτες περιέχει νερό/νέκταρ αθανασίας.
Η σημερινή μορφή του ναού είναι κατασκευή τέλους του 18ου αιώνα. Ο ναός αποτέλεσε εκτός το θρησκευτικό κέντρο και κέντρο πολιτικής αντιπαράθεσης, και έχει καταστραφεί δύο φορές. Το 1984 ο ναός αποτέλεσε πεδίο σύγχρουσης μεταξύ Σιχιτών που ζητούταν απόσχιση και της Ινδικής κυβέρνησης. Έγινε επέμβαση του στρατού και σκοτώθηκαν μέσα στο συγκρότημα του ναού περισσότεροι από 500 άνθρωποι ενώ έγιναν ζημιές στο κτήριο Ακάλ Τακχτ. Οι ζημιές στο κτήριο Ακάλ επισκευάστηκαν την δεκαετία του 1980.
Στο ναό υπάρχει και κοινή κουζίνα Γκουρού κα Λανγκάρ όπου ο κάθε επισκέπτης/προσκυνητής μπορεί να λάβει δωρεάν γεύματα. Το φαγητό που προσφέρεται είναι αυστηρά χορτοφαγικό. Η ιδέα δωρεάν διανομής φαγητού ανεξάρτητα την κάστα/φύλλο/χρώμα/θρησκεία αποτέλεσε επαναστατική ιδέα το 16ο αιώνα στην Ινδία, την εποχή που ξεκίνησε ο Σιχισμός. Η παρασκευή του φαγητού, σερβίρισμα αλλά και η συντήρηση της κουζίνας γίνεται από ομάδες εθελοντών οι οποίοι ονομάζονται σεβαντάρς. Η ιδέα ίδρυσης κοινής κουζίνας Λανγκάρ ξεκίνησε από τον πρώτο Σιχίτη Γκουρού Νανάκ. Κάθε μέρα 40.000 γεύματα σερβίρονται στο Λανγκάρ .
Στο συγκρότημα υπάρχουν δύο ψιλοί "μιναρέδες" οι οποίοι χρονολογούνται από το 18ο αιώνα και χρησιμοποιούνται ως παρατηρητήρια .
