Το Αεροδρόμιο Χουαρί Μπουμεντιέν (αραβικά: مطار هواري بومدين الدولي, γαλλικά: Aéroport d'Alger Houari Boumédiène) (IATA: ALG, ICAO: DAAG), γνωστό και ως Αεροδρόμιο του Αλγερίου ή Διεθνές Αεροδρόμιο του Αλγερίου, είναι διεθνές αεροδρόμιο που εξυπηρετεί το Αλγέρι, την πρωτεύουσα της Αλγερίας. Βρίσκεται 16,9 χλμ. ανατολικά νοτιοανατολικά της πόλης.
Το αεροδρόμιο έλαβε το όνομά του από τον Χουαρί Μπουμεντιέν, πρώην πρόεδρο της Αλγερίας. Το Νταρ Ελ Μπεϊντά, η περιοχή στην οποία βρίσκεται το αεροδρόμιο, ήταν γνωστή ως Maison Blanche (Λευκός Οίκος), και το αεροδρόμιο αποκαλείται Αεροδρόμιο Maison Blanche σε μεγάλο μέρος της βιβλιογραφίας για τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας της Αλγερίας. Η Société de Gestion de Services et Infrastructures Aéroportuaires (SGSIA), γνωστή ως «Αερολιμένας του Αλγερίου», είναι δημόσια εταιρεία που ιδρύθηκε την 1η Νοεμβρίου 2006 για τη διαχείριση και λειτουργία του αεροδρομίου. Η SGSIA απασχολεί 2.100 εργαζόμενους.
Το αεροδρόμιο δημιουργήθηκε το 1924 και ονομάστηκε Αεροδρόμιο Maison Blanche. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο αερολιμένας Maison Blanche ήταν πρωταρχικός στόχος της Ανατολικής Στρατιωτικής Δύναμης της Συμμαχικής Επιχείρησης Πυρσός στις 8 Νοεμβρίου 1942 και καταλήφθηκε από μικτή στρατιωτική μονάδα των Ηνωμένων Πολιτειών, Βρετανών κομάντος και στρατιωτών βρετανικού τμήματος πεζικού. Η αντίθεση των δυνάμεων της Γαλλίας του Βισύ που υπερασπίστηκαν το αεροδρόμιο έληξε την ίδια ημέρα, καθώς εκδόθηκαν εντολές του ναύαρχου Νταρλάν στο Αλγέρι για να σταματήσουν όλες οι εχθροπραξίες στη Βόρεια Αφρική.
Αεροσκάφος Hawker Hurricane της 43ης Μοίρας της RAF υπό τις διαταγές του επισμηναγού Μάικλ Ρουκ προσγειώθηκε στο Maison Blanche λίγο μετά τις 11:00 στις 8 Νοεμβρίου, και άρχισε επιθετικές περιπολίες την επόμενη μέρα. Η 43η Μοίρα παρέμεινε στο Maison Blanche μέχρι τις 13 Μαρτίου 1943, όταν η μονάδα εγκαταστάθηκε στο Ζεμάπ, της Κωνσταντίνης.
Από τη στιγμή που πέρασε στα χέρια των Συμμάχων, το αεροδρόμιο χρησιμοποιήθηκε από τη Διοίκηση Αεροπορικών Μεταφορών της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών ως σημαντικός κόμβος μεταφόρτωσης για φορτίο και μεταφοράς αεροσκαφών και προσωπικού. Λειτούργησε ως ενδιάμεσος σταθμός προς το αεροδρόμιο Ταφαρκουαί, κοντά στο Οράν ή το αεροδρόμιο της Τύνιδας, στην Τυνησία στη διαδρομή μεταφοράς της Βορείου Αφρικής μεταξύ Καΐρου και Ντακάρ. Λάμβανε επίσης προσωπικό και φορτίο από τη Μασσαλία, το Μιλάνο, τη Νάπολη και το Παλέρμο της Σικελίας.
Ο Διεθνής Τερματικός Σταθμός (Terminal 1) έχει χωρητικότητα 6 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως. Εγκαινιάστηκε στις 5 Ιουλίου 2006 από τον Πρόεδρο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα. Η διεθνής κίνηση ανέρχεται σε 2,5 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, ενώ ο τερματικός σταθμός διαθέτει 5.000 θέσεις στάθμευσης οχημάτων, στάση ταξί, χώρο επιβίβασης 27.000μ² και 16 πύλες επιβατών.
Ο Εγχώριος Τερματικός Σταθμός (Terminal 2), ανακαινισμένος το 2007, έχει χωρητικότητα 2,5 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως. Η εγχώρια κυκλοφορία είναι 1,5 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως. Ο τερματικός σταθμός 2 είναι εξοπλισμένος με 20 θυρίδες check-in, με καφετέρια, τσαγερία και χώρο προσευχής. Ο τερματικός σταθμός διαθέτει επίσης φαρμακείο, αρωματοπωλείο, κομμωτήριο, καταστήματα λιανικής πώλησης ρολογιών, καταστήματα αποσκευών, παιχνίδια, καθώς και κατάστημα καπνού/εφημερίδων. Υπάρχουν 900 θέσεις στάθμευσης αυτοκινήτων, στάση ταξί, χώρος επιβίβασης 5.000 τ.μ., με 7 πύλες, χώρος παράδοσης αποσκευών και σαλόνια για premium επιβάτες.
Πριν από το άνοιγμα του Τερματικού Σταθμού 2, ο Τερματικός Σταθμός 3 χρησιμοποιούνταν για τις εσωτερικές πτήσεις. Το 2007, η χρήση του τερματικού σταθμού άλλαξε σε προσκυνηματικές και charter πτήσεις. Ο δυτικός τερματικός σταθμός άνοιξε στις 29 Απριλίου 2019.
