Το Φρούριο της Βαβυλώνας (αραβικά : العربية) είναι αρχαίο φρούριο ή κάστρο στο Δέλτα του Νείλου στην Αίγυπτο, που βρίσκεται στο σημερινό Κοπτικό Κάιρο. Βρισκόταν στην ανατολική όχθη του Νείλου, κοντά στο σημείο όπου ξεκινά η λεγόμενη Φαραωνική Διώρυγα, που ονομάζεται επίσης Διώρυγα του Πτολεμαίου και του Τραϊανού, και συνέδεε το Νείλο με την Ερυθρά Θάλασσα. Το κτίσμα που διασώζεται είναι ρωμαϊκής κατασκευής.
Βρισκόταν στο όριο μεταξύ Κάτω και της Μέσης Αιγύπτου, στο σημείο όπου τα σκάφη που κινούνταν στον ποταμό κατέβαλλαν διόδια για να συνεχίσουν. Ο Διόδωρος αποδίδει την ανέγερση του πρώτου οχυρού σε Ασσύριους αιχμαλώτους κατά τη βασιλεία του Σέσωστρη, ο Κτησίας το χρονολογεί στην εποχή του Σεμίραμη, αλλά ο Ιώσηπος πιστεύει ότι είναι περισσότερο πιθανό η κατασκευή να έγινε στην εποχή του Καμβύση, το 525 π.Χ. Οι Ρωμαίοι έχτισαν ένα νέο φρούριο, με τη χαρακτηριστική ρωμαϊκή κόκκινη και λευκή τοιχοποιία, σε άλλη θέση πιο κοντά στο ποτάμι, όπου βρίσκεται έως και σήμερα.
Μέσα στο φρούριο βρίσκεται το Κοπτικό Μουσείο, μια μονή, καθώς και πολλές εκκλησίες, συμπεριλαμβανομένης μιας εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου.
Στην εποχή του Αυγούστου η πόλη γύρω από το φρούριο της Βαβυλώνας έγινε αρκετά σημαντική και ήταν η έδρα των τριών λεγεώνεων που εξασφάλιζαν την υπακοή της Αιγύπτου στη Ρώμη. Ερείπια της πόλης και του φρουρίου είναι ακόμα ορατά στα βόρεια του Φοστάτ ή παλαιού Καΐρου, μεταξύ των οποίων απομεινάρια του Υδραγωγείου που αναφέρεται από τον Στράβωνα και αρχαίους Άραβες τοπογράφους.
Στην πόλη είχε την έδρα του ο βοηθός επίσκοπος του αρχιεπίσκοπου Λεοντόπολης, της πρωτεύουσας και μητρόπολης της ρωμαϊκής επαρχίας της Augustamnica Secunda. Διασώζονται τα ονόματα πολλών επισκόπων. Σήμερα η επισκοπή δεν υπάρχει, αλλά ο τίτλος χρησιμοποιείται τιμητικά από την Καθολική Εκκλησία.
Κατά τη διάρκεια της Μουσουλμανικής κατάκτησης της Αιγύπτου το φρούριο πολιορκήθηκε για περίπου επτά μήνες, πριν τελικά κατακτηθεί τον Απρίλιο του 641 από τον Άραβα στρατηγό Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ.
