Η Αψίδα του Θριάμβου του Μονπελιέ είναι μνημείο το οποίο ανεγέρθηκε το 1691 από τον Ωγκυστέν-Σαρλ ντ'Αβιλέ, αρχιτέκτονα της επαρχίας του Λανγκντόκ, με βάση σχέδια του Φραγκίσκου Β΄ του Ορμπαί.
Αυτή η πύλη ήταν το υποχρεωτικό σημείο εισόδου στην Πεϊρού, βασιλική πλατεία αφιερωμένη στην δόξα του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄, ευεργέτη της πόλης. Έχει εμπνευστεί, σε μαγάλο βαθμό, από την αντίστοιχη του Σαιν-Μαρτέν στο Παρίσι.
Η κατασκευή του κτίσματος αυτού κόστισε συνολικά 11.850 λίβρες στην πόλη.
Κατασκευασμένο σε ένα από τα υψηλότερα σημεία της πόλης σε υψόμετρο 52 μέτρων, προσέφερε πρόσβαση στο Πουί ντ'Αρκινέλ, το « πετρώστροτο » σημείο της πόλης, γνωστό ως Πεϊρού. Πριν από την κατασκευή του, μια κατακορύφως αιρόμενη γέφυρα έδινε την δυνατότητα περάσματος ενός χάσματος που χώριζε τα τείχη από την « περιτοιχισμένη κοινότητα ». Σήμερα υπάρχει πέτρινη γέφυρα μήκους 28 μέτρων που έχει πάρει την θέση της προαναφερθείσας.
Αν και μικρότερη της Πορτ Σαιν-Μαρτέν στο Παρίσι, έχει, ωστόσο, ύψος 15 μέτρων και μήκος 18 μέτρων. Το περιστήλιό της έχει άνοιγμα 4.70 μέτρων και ύψος 7 μέτρων. Χρειάστηκε για την κατασκευή του η εξόρυξη περισσότερων από 120 m3 πέτρας, με τα περισσότερα εξ αυτών να προέρχονται από τους θαμνότοπους, κυρίως τα λατομεία, στα περίχωρα του Μονπελιέ με κυριότερα αυτά των Πινιάν, Σαιν-Ζαν-ντε-Βεντάς, Ποντρ ή ακόμη το Σαιν-Ζενιέ ντε Μουργκ.
Αυτή η Αψίδα Θριάμβου φέρει την ακόλουθη επιγραφή : « Ludovico magno LXXII annos regnante dissociatis repressis conciliatis gentibus quatuor decennali bello conjuratis pax terra marique parta 1715 », κάτι που μεταφράζεται ακολούθως : « Ο Λουδοβίκος ο Μέγας, του οποίου η βασιλεία διήρκεσε 72 χρόνια, έφερε την ειρήνη σε στεριά και θάλασσα αφού διαχωρίστηκε, αυτοσυγκρατήθηκε και συμπορεύτηκε με συμμαχικούς λαούς σε έναν πόλεμο διάρκειας σαράντα ετών ».
Σημειώνεται η παρουσία 4 μεταλλίων αλληγορικών στην δόξα του "Μεγάλου" Βασιλιά, μεταξύ των οποίων κι αυτό που αναπαριστά την ανάκληση του Εδίκτου της Νάντης (το οποίο είχε εξασφαλίσει ορισμένες θρησκευτικές ελευθερίες στους Προτεστάντες μεταξύ 1598 και 1685, ενώ στη συνέχεια καταργήθηκε), τραγικό περιστατικό και ιδιαιτέρως επίπονο τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο.
