Το Ανάκτορο ή Ανάκτορα Σενμπρούν (Schloss Schönbrunn) είναι ένα από τα σημαντικότερα και ιστορικά ανάκτορα της Ευρώπης. Αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των Αψβούργων από το 18ο αιώνα έως το 1918, στην Βιέννη της οποίας και αποτελεί σήμερα σπουδαίο τουριστικό πόλο έλξης με 6,7 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως. Τόσο το κτιριακό συγκρότημα όσο και οι κήποι προ αυτού επεξηγούν τις αλλοτινές δόξες της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Αρχικά το Σενμπρούν ήταν ένας μικρός πύργος που χρησίμευε ως βασιλικό κυνηγιτικό περίπτερο του Αυτοκράτορα Ματθία. Η μετασκευή του σε ανάκτορο άρχισε από τον Αυτοκράτορα Λεοπόλδο τον Α' που έδωσε την εντολή στον αρχιτέκτονα Johann Bernhard Fischer von Erlach να σχεδιάσει ένα νέο παλάτι. Το πρώτο πρόχειρο σχέδιο του ήταν πολύ ουτοπιστικό με πρότυπο τις Βερσαλλίες. Το δεύτερο σχέδιo που παρουσίασε ήταν μικρότερο. Η κατασκευή άρχισε το 1696 πλην όμως διακόπηκε με τον θάνατο του Αυτοκράτορα Ιωσήφ του Α' το 1711. Τελικά το ημιτελές Σενμπρούν έγινε δώρο του Αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ στη κόρη του Μαρία Θηρεσία, η οποία και έδωσε εντολή της συνέχισης των εργασιών, στον αρχιτέκτονα Πακάσσι, (Nicolo Pacassi), σε στυλ ροκοκό ο οποίος και το ολοκλήρωσε το 1744, οπότε και το χρησιμοποιούσε για θερινή κατοικία.
Κατά την κατάληψη του Σενμπρούν από τους Γάλλους (1805-1809) το ανάκτορο αποτέλεσε την έδρα του στραταρχείου του Ναπολέοντα Α' όταν στις 14 Οκτωβρίου του 1809 υπεγράφη σ΄ αυτό η ομώνυμη συνθήκη ειρήνης. Μετά τον 19ο αιώνα το Σένμπρουν συνδέθηκε με τον αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ, ο οποίος γεννήθηκε εκεί έζησε όλη του τη ζωή εκεί και πέθανε μέσα στο ίδιο του το υπνοδωμάτιο το 1916. Μέσω της πορείας των 68 ετών που βασίλεψε, το ανάκτορο Σενμπρούν αποτέλεσε ένα Gesamtkunstwerk (συνολικό έργο της τέχνης), αρχιτεκτονικής, γλυπτικής και εσωτερικής τοιχογραφίας εκ των οποίων και χαρατηρίστηκε.
Το ανάκτορο Σενμπρούν μετά την ολοκλήρωση της οικοδόμησής του ήταν για την εποχή του το μεγαλύτερο αυτοκρατορικό μέγαρο της Χώρας. Κτίσθηκε στην αριστερή όχθη του Δούναβη προ επικείμενου λόφου όπου δεσπόζει η μεγάλη αψίδα του θριάμβου η λεγόμενη Γκλοριέτα. Πρόκειται για τριώροφο κεραμοσκεπές περιμετρικό οικοδόμημα σε σχήμα παραλληλογράμμου με μεγάλο εσωτερικό αίθριο χώρο (αυλή), χωρίς πυργώσεις. Από την πίσω πλευρά επεκτείνεται αμφίπλευρα, κατά ένα επίπεδο χαμηλότερα ισόγειος επίσης περιμετρική οικοδομή μεγαλύτερη σε μήκος του κυρίως μεγάρου. Στο κέντρο της προσθίας όψης όπου και η μεγάλη είσοδος υψώνεται μέγα υπερυψωμένο επτάψιδο πρόστυλο, χωρίς αέτωμα, θριαμβικής μορφής, στο οποίο καταλήγουν οι δύο μαρμάρινες ημικυκλικές σκάλες.
Το ανάκτορο Σενμπρούν αριθμεί συνολικά 1.441 δωμάτια, εκτός των
139 μαγειρείων που περιλαμβάνονται σ΄ αυτό. Ένα μέρος του χώρου
εξυπηρετούσε την μόνιμη αυτοκρατορική φρουρά, τους ανώτατους
διπλωμάτες, καθώς και πολιτικούς και στρατιωτικούς που διέμεναν σ΄
αυτό. Τα αυτοκρατορικά όμως ενδιαιτήματα ήταν τα πλέον περίκομψα
επιπλωμένα, η δε μεγάλη εσωτερική στοά επί της πλευράς της πρόσοψης
είναι εξ ολοκλήρου τοιχογραφημένη από τον Γουλιέλμι. Οι λεγόμενες
"σινικές αίθουσες", η "αίθουσα του θρόνου" και των "υποδοχών"
κοσμούνται με ζωγραφικούς πίνακες του Meytens.
Η λεγόμενη "Γεβιλιανή αίθουσα" χρησίμευσε ως κοιτώνας του Μέγα
Ναπολέοντα και μάλιστα στην ίδια κλίνη κατά παράδοξη σύμπτωση της
μοίρας, στις 22 Ιουλίου του 1832 ο γιος του, Βασιλεύς της Ρώμης και
Δουξ του Ράιχστανγκ, άφησε τον τελευταίο του στεναγμό.
Ο χώρος πέριξ του Ανακτόρου Σενμπρούν διαμορφώθηκε σ΄ ένα τεράστιο κήπο που χωρίζεται σε τέσσερα τεταρτημόρια με κέντρο το ανάκτορο. Τον κήπο αυτό σχεδίασε ο Ολλανδός αρχιτέκτονας Φαν Στεκχούεν κατά τον γαλλικό ρυθμό του ΙΗ' αιώνα. Προ του ανακτόρου αναπτύσονται κατά ζυγία, προς τον λόφο Γκλοριέτα, περίφημοι ανθώνες, εκατέρωθεν των οποίων έχουν ανεγερθεί 32 συνολικά μαρμάρινα αγάλματα, (16 ανά πλευρά), έργα όλα του Μπάγιερ. Ακριβώς επί του λόφου Γκλοριέτα και έναντι του ανακτόρου έχει κατασκευαστεί η περίφημη δεξαμενή του Ποσειδώνα . Υπεράνω της δεξαμενής επί βράχου φέρεται όρθιος ο τριαινοφόρος Ποσειδώνας ενώ ιπποπόταμοι και Τρίτωνες συνθέτουν περίφημο γλυπτό. Από την δεξαμενή αυτή υδροδοτείται το ανάκτορο και όλος ο κήπος. Πέραν αυτών, καθένα τεταρτημόριο του κήπου στολίζεται με επιμέρους αγάλματα ενώ στο κέντρο του καθενός φέρεται μικρή δεξαμενή με πίδακα νερού. Ο δε χώρος πίσω από τον λόφο Γκλοριέτα συνεχίζει με τον περίφημο "κήπο των φασιανών", όπου και υψώνεται αρχαίος ρωμαϊκός οβελίσκος, και η ωραία κρήνη "Σένερ Μπρούνεν" (Schöner Brunnen), από την οποία και έλαβε το όνομα το ανάκτορο, και συνεχίζει με τον ζωολογικό κήπο και το τεράστιο αυτοκρατορικό θερμοκήπιο.
Το 1996 το ανάκτορο Σενμπρούν, ανακηρύχθηκε επάξια Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.