Το Αλκάθαρ της Σεβίλλης (ισπανικά: Reales Alcázares de Sevilla, δηλαδή Βασιλικά Αλκάθαρ της Σεβίλλης) είναι βασιλικό ανάκτορο στη Σεβίλλη, Ισπανία και αρχικά ένα μαυριτανικό οχυρό. Είναι το παλαιότερο βασιλικό παλάτι που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα στην Ευρώπη. Το Αλκάθαρ μαζί τον Καθεδρικό της Σεβίλλης και το Γενικό Αρχείο των Ινδίων, ανακηρύχθηκαν μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1987.
Οι Αλμοχάδες ήταν οι πρώτοι που έκτισαν ένα παλάτι, το οποίο ονομαζόταν Αλ-Μουγαράκ, στη περιοχή του σύγχρονου Αλκάθαρ. Το παλάτι είναι ένα από τα καλύτερα σωζόμενα παραδείγματα αρχιτεκτονικής Μουδέχαρ. Μετέπειτα μονάρχες προσθέσαν δικά τους στοιχεία στο Αλκάθαρ. Οι άνω όροφοι του Αλκάθαρ χρησιμοποιούνται ακόμη από τη βασιλική οικογένεια ως η επίσημη κατοικία στη Σεβίλλη και διοικούνται από το Πατριμόνιο Ναθιονάλ.
Το όνομα, το οποίο σημαίνει «Αυλή των Παρθένων», είναι μια αναφορά στο θρύλο ότι οι Μαυριτανοί απαιτούσαν κάθε χρόνο 100 παρθένες ως φόρο από τα χριστιανικά βασίλεια της Ιβηρικής.
Το κατώτερο τμήμα της αυλής κατασκευάστηκε για το βασιλιά Πέτρο Α΄της Καστίλλης, τον επονομαζόμενο και Σκληρό, και περιλαμβάνει επιγραφές που τον περιγράφουν ως «σουλτάνο». Διάφορα πολυτελή δωμάτια υποδοχής βρίσκονται στις δύο πλευρές της αυλής. Στο κέντρο βρίσκεται μία μεγάλη ορθογώνια ανακλαστική πισίνα με βυθισμένους κήπους και στις δύο πλευρές. Για πολλά χρόνια, η αυλή είχε μαρμάρινο δάπεδο και ένα σιντριβάνι στο κέντρο. Όμως, ιστορικά στοιχεία έδειξαν ότι η διαρρύθμιση με τη πισίνα και τους κήπους ήταν η αρχική και έτσι αποκαταστάθηκε. Λίγο μετά την αποκατάσταση όμως, η αυλή στρώθηκε προσωρινά πάλι με μάρμαρο ύστερα από αίτηση του σκηνοθέτη Ρίντλεϊ Σκοτ. Ο Σκοτ χρησιμοποιήσε την μαρμάρινη αυλή ως την αυλή του βασιλιά της Ιερουσαλήμ στην ταινία του Το Βασίλειο των Ουρανών. Η διαρρύθμιση άλλαξε για άλλη μία φορά μετά το τέλος των γυρισμάτων της ταινίας.
Το ανώτερο τμήμα του Πάτιο ήταν προσθήκη από τον Κάρολο Ε΄. Η προσθήκη σχεδιάστηκε από τον Λουίς δε Βέγα σε ρυθμό ιταλικής Αναγέννησης αν και στις διακόσμησεις συμπεριέλαβε τόσο Αναγεννησιακά όσο και Μουδέχαρ στοιχεία. Η κατασκευή της προσθήκης ξεκίνησε το 1540 και ολοκληρώθηκε το 1572.
Τα «Λουτρά της Κυρίας Μαρία δε Παδίγια» είναι δεξαμένες με βρόχινο νερό κάτω από το Πάτιο δελ Κρουθέρο. Οι δεξαμενές πήραν το όνομά τους από την Μαρία ντε Παδίγια, ερωμένη του Πέτρου Α'.
Η Κάσα δε Κοντραταθιόν (Casa de Contratación - Σπίτι του Εμπορίου) βρίσκεται κοντά στην λα Μοντέρια. Κατασκευάστηκε το 1503 από καθολικούς Μονάρχες για να ελέγχουν το εμπόριο με τις αποικίες στον Νέο Κόσμο. Η Κάσα αντιμετώπιζε νομικές διαμάχες που σχετίζονταν με τον εμπόριο στην Αμερική. Περιλαμβάνει ένα εξωκκλήσι στο οποίο ο Κολόμβος συνάντησε τον Φερδινάρδο και την Ισαβέλλα μετά το δεύτερο ταξίδι του. Το εξωκκλησί φιλοξενεί τη Παναγία των Θαλασσοπόρων, έναν από τους πρώτους πίνακες που απεικονίζουν την ανακάλυψη της Αμερικής και ένας από τους παλαιότερους που απεικονίζουν τον Κολόμβο.
