Το Αλικούντι (Alicudi) είναι ένα μικρό ηφαιστειογενές νησί της νότιας Ιταλίας, ευρισκόμενο στο βορειοδυτικό άκρο του Αρχιπελάγους των Αιολίδων. Το όνομά του προέρχεται από παραφθορά του αρχαίου ελληνικού Ερικούσσα - οι Έλληνες εποικιστές το είχαν ονομάσει έτσι επειδή ήταν γεμάτο από ρείκια.
Οι γεωλόγοι εκτιμούν ότι δημιουργήθηκε χάρη σε μια ηφαιστειακή έκρηξη γύρω στα 150.000 χρόνια πριν τις μέρες μας. Το ηφαίστειο του νησιού αποκαλείται από τους ντόπιους Filo dell'Arpa (χορδή της άρπας) και θεωρείται σβησμένο - η τελευταία έκρηξή του χρονολογείται βαθιά στην προϊστορία, πριν από περίπου 50.000 χρόνια, ή κατ' άλλους λίγο πιο πρόσφατα, πριν από 28.000.
Μεταξύ των Αιολίδων Νήσων, το Αλικούντι θεωρείται το πιο απομονωμένο από τους σύγχρονους ρυθμούς ζωής και το πλέον ανέπαφο από τον τουρισμό. Υπάρχει μόλις μία ταβέρνα και καθόλου δρόμοι ή τράπεζες. Οι λιγοστοί κάτοικοι (105 - απογραφή 2001) ζουν κατά βάσιν από την αλιεία. Το νησί παράγει επίσης ροδάκινα και λάδι, καθώς και κηπευτικά για οικιακή χρήση.
Διοικητικά υπάγεται στο Λίπαρι, απ' το οποίο απέχει 34 ναυτικά μίλια.
